Deepfake se kreira pomoću kompjuterskog programa koji može sam da nauči kako da ponovo kreira lice analizirajući brojne slike jedne iste osobe. Program zatim prekriva lice koje je ponovo kreirao na postojeći video – nešto poput digitalne maske. Tragove takve maske možete videti u ovom videu:

Ovaj eksperiment je urađen sa istim izvornim video zapisom izvezenim sa dve različite brzine kadrova – oba modela su obrađena sa potpuno istim studijskim podešavanjem. Količina ciklusa obrade po slici je jednaka, ali je vreme obrade bilo duže sa većim brojem podataka. Jasno možete videti da algoritam obrađen sa više slika može proizvesti jasniji rezultat koji bolje odgovara cilju.

Deepfake je urađen u rezoluciji od 64 piksela. Niža rezolucija znači da je bilo potrebno manje vremena za obradu algoritma, jer je model morao samo da nauči kako da kreira sliku niske rezolucije. Na snimcima lica izbliza, niska rezolucija je očigledna.

Vreme obrade je povezano sa brojem puta koji algoritam obrađuje slike. Proces uključuje kreiranje lica (ili digitalne maske), upoređivanje sa izvornom slikom, a zatim prilagođavanje kako bi se poboljšala sličnost maske sa izvorom. Model prolazi kroz ovaj ciklus jednom za sve izvorne slike, a zatim počinje ponovo. Vreme koje je potrebno zavisi od snage računara koji se koristi.

Rekonstrukcija lica zahteva mnogo više računarske snage, ali ju je mnogo teže prepoznati. Mnogi izazovi koje predstavljaju izvorni video snimci ne odnose se na rekonstrukciju, ali algoritam deluje na sličan način. Rekreirani delovi lica biće blago zamućeni i sa manje detalja.

Takođe, obratite pažnju na zvuk i potražite nedostatke ili probleme sa sinhronizacijom usana. Koristeći uvid koji ste naučili na ovom veb sajtu, zapitajte se da li će video biti moguća meta i da li su uslovi pogodni za mogući deepfake. Ako ste u nedoumici, uvek proverite izvor video snimka.